Wanneer ik weet wat ik wil maken, verzamel ik eerst alle stoffen die er voor in aanmerking  komen, wat betreft  sfeer en kleur. Ik neem een lichte ondergrond van een los geweven stof en bepaal de hoogte van de horizon en begin vandaar uit de fijne stoffen vast te spelden. Er wordt nooit iets geplakt en ik gebruik ook geen verf. De stoffen worden gestapeld van onder naar boven en boven de horizon andersom.

Bij schilderen kun je je kleuren mengen zo je het wilt hebben. Ik ben afhankelijk van de stoffen die ik tegen kom. Dat is avontuurlijk, maar het duurt veel langer voor je klaar bent en je weet niet altijd waar je uit komt. Daarom ben ik ook gaan schilderen en heb  allerlei technieken geleerd. Vaak komt er een textiel werkje uit voort.

Wat ik graag mee wil geven in mijn werk is het gevoel van ruimte. Als je in de polder staat of op de dijk of aan zee, dan is er overal licht om je heen en wijdte. Je kijkt naar de verte en ziet alles steeds kleiner en verder weg. Je wordt er een beetje duizelig van en het geeft je het gevoel van vrijheid.

In een textiel landschap krijg je diepte door naar de horizon lichte, tere en fijn geweven stoffen te gebruiken en grover naar de voorgrond. Ook de glans van stof speelt een grote rol. Het vangt licht en maakt alles losser.

Oude, gebruikte stoffen zijn interessant. Je kunt rafels en slijt plekken mee laten doen. Ik weet van elke stof die  voorkomt in een werk wel een verhaal te vertellen.